به دهانه ای که توسط جراح روی پوست گردن برای تنفس و خروج ترشحات در بیماران با اختلالات تنفسی ایجاد می شود تراکستومی گفته می شود.
لوله تراکستومی در واقع لوله ی پلاستیکی و یا فلزی است که از طریق برش کوچکی بر روی گردن، در گودی بین دو ترقوه ، مستقیما داخل نای برای بیمارانی که مشکل تنفسی دارند گذاشته می شود.
لوله تراکئوستومی شامل یک کانول خارجی (شفت اصلی) و یک کانول داخلی و همچنین یک اورتاتور است. برای قرار دادن لوله تراکئوستومی داخل کانول بیرونی از دستگاه اورتاتور استفاده می شود و زمانی که کانول بیرونی در محل قرار دارد برداشته می شود.
کانول بیرونی در جای خود قرار داده می شود، کانول داخلی برای تمیز کردن ترشحات موجود برداشته می شود و دوباره سرجای خود قرار داده می شود.
لوله های تراکئوستومی در دونوع کافدار و بدون کاف وجود دارند.
کاف حبابی است که بر روی لوله های ی تراکستومی قرار دارد که همراه لوله وارد نای بیمار شده و به وسیله زائده ی دیگری در خارج از نای با سرنگ قابل پر و خالی شدن است.
کاف در لوله تراکستومی باعث می شود بیماران بیهوش یا نیمه هوشیار و یا بیمارانی که قدرت بلع ندارند در اثر پریدن غذا به داخل نای دچار خفگی نشوند.
برای جلوگیری از عدم خونرسانی به نای در محل کاف و جلوگیری از عارضه ای به نام تنگی تراشه بایستی هر دو ساعت یک بار و هر بار به مدت ده دقیقه کاف را با سرنگ خالی کرده تا به سلول های محل کاف خونرسانی لازم صورت بگیرد و سلول ها در محل کاف نمیرند.در حین خالی کردن کاف با سرنگ غذا یا مایعات از طریق دهان و یااز طریق سوند معده به بیمار غذاندهید.
همجنین برای اطلاعات بیشتر و خرید محصول روی لینک زیر کلیک کنید
اطراف دهانه ی تراکستومی همیشه امکان عفونت و زخم وجود دارد. معمولا اطراف لوله تراکستومی را با یک گاز استریل مخصوص تراکستومی جهت جذب ترشحات زخم و ترشحاتی که از نای خارج می شود می پوشانند. گاز استریل روزانه تعویض می شود.
بهتر است در هفته دو تا سه بار محل زخم شستشو داده شود. شستشوی زخم با پنبه ی استریل یا گاز استریل اغشته به سرم شستشو انجام می شود .
می توانید یک دستگاه استریل کننده به نام فور و یک پنس تهیه کنید .بوسیله مقداری پنبه ی گلوله شده داخل ظرف گود فلزی و کمی پارچه یک سِت پانسمان درست کنید و در این دستگاه استریلش کنید.
بدون استفاده از فور تنها یک پنس تهیه کنید و با گازی که به سرم شستشو آغشته کردید محل زخم را به اهستگی شستشو دهید. حتما در اخر کار ، محل را کاملا خشک کرده و دوباره با گاز مخصوص تراکستومی بپوشانید.
از انجایی که گاز زبر است و نرمی پنبه را ندارد مراقب باشید تا گاز را محکم به محل زخم نکشید.
ساکشن یک دستگاه مکنده است که با ایجاد خلأ، ترشحات داخل ریه را که به علت وجود لوله تراکستومی در نای بسیار زیاد می‌شود، را بیرون می‌کشد.
بیماران تراکستومی به راحتی نمی توانند سرفه کنند. این بیماران برای دفع ترشحات دستگاه تنفس دچار مشکل هستند و نیاز به ساکشن توسط دستگاه مخصص دارند.
با مشورت با پزشک دستگاه ساکشن بیمار را انتخاب کنید. در ورت مشاهده ترشحات یا شنیدن صدای غیرطبیعی در ریه نیاز به ساکشن دارد.
نکته مهم این است که ساکشن غیرضروری یاعث بالابردن خطر عفونت و آسیب به دستگاه تنفسی بیمار می‌شود . حتما قبل ز اقدام به ساکشن بیمار با پزشک مشورت کنید.
قبل از انجام ساکشن حتماً از دستگاه بخور و فیزیوتراپی قفسه سینه استفاده کنید. این عمل باعث رقیق شدن و خارج شدن ترشحات از مسیر تنفس شده و ساکشن موثرتر خواهد بود.
به علت حساس بودن و ضرورت بهداشت دستگاه تنفس بیمار ،حتما نکات استریل را رعایت فرمایید. قسمتی از دستگاه ساکشن را که قرار است وارد نای بیمار شود با دست لمس نکنید .
هیچ‌وقت فقط بیشتر از ۱۵ ثانیه سر ساکشن را درراه هوایی بیمار نگه ندارید.در هر نوبت حداکثر ۳ بار بیمار را می توان ساکشن کرد.
سر ساکشن را هرگز باحالت مکش وارد تراکوستومی نکنید.
هرگز سر ساکشن را داخل لوله تراکئوستومی بیش‌ازاندازه فشار ندهید.
بین هر بار ساکشن حداقل یک دقیقه اکسیژن با درصد بالا به بیمار بدهید.
سر ساکشن ها یک‌بارمصرف و بعد از هر بار ساکشن کردن دور انداخته شوند.
ساکشن را بهتراست قبل از وعده غذایی، قبل و بعد از خواب انجام دهید.
بعد از ساکشن سر لوله رابط دستگاه را با یک گاز استریل بپوشانید.
هنگام ساکشن سوند را در سرم، شستشو دهید و جلوگیری از ایجاد عفونت در ریه هرروز سوند ساکشن را عوض کنید.
