کلاژن که توسط فیبروبلاستها تولید می شود ، فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است.
یک پروتئین با ساختاری طبیعی کلاژن در هر سه مرحله از مراحل بهبود زخم نقش دارد.
این امر مهاجرت سلولی را تحریک می کند و به رشد بافت جدید کمک می کند.
به دلیل خاصیت شیمیایی و تاثیر در فیبروبلاست های زخم ، پانسمان های کلاژن باعث سازماندهی کلاژن های تازه تشکیل شده می شوند و محیطی را ایجاد می کنند که باعث بهبودی می شود.
مواد بیولوژیکی مبتنی بر کلاژن بر روی سلول های خاصی مانند ماکروفاژها و فیبروبلاست ها در طول مراحل آبشار ی بهبود زخم تاثیر داشته و در بهبود زخم تأثیر می گذارند.
این مواد بیولوژیکی بسته به ساختار خود می توانند تولید رطوبت یا جذب آن را فراهم کنند.
پانسمان های کلاژن به راحتی قابل استفاده و برداشتن هستند.
پانسمان های کلاژن معمولاً از کلاژن گاو ، مرغ ، مرغ یا خوک تهیه می شوند.
سلولز بازسازی شده اکسیده شده ، ماده گیاهی است که با کلاژن ترکیب می شود .
این پانسمان با اتصال و غیرفعال کردن متالوپروتئینازهای ماتریس در محیط زخم ،محیط ایده آلی برای زخم می سازد.
درک بیشتر فرآیندهای بیوشیمیایی درگیر در ترمیم زخم ، امکان طراحی محصولات مراقبت از زخم را با هدف اصلاح عدم تعادل در لایه های زیرین زخم فراهم می کند.
محصولات سنتی مراقبت از زخم تمایل دارند به وضعیت ریز محیطی زخم بپردازند ، از جمله کنترل رطوب زخم ، مدیریت ترشحات .
کلاسهای جدیدتر مواد بیولوژیکی و مواد زخم زدا مانند کلاژن و فاکتورهای رشد ، نقایص خاص در محیط مزمن زخم را هدف قرار می دهد.
